Roedd ‘homecoming’ hyfryd ‘da fi. Es i Dŷ Tawe dros y penwythnos ac roedd gwych iawn i weld pawb a siarad Cymraeg eto. Ro’n i eithaf colli hynny. Dw i’n falch dweud bod i ddim yn anghofio mor llawer a meddyliais. Felly ie!!!
Hefyd, ac mae rhywbeth o syrpreis, mae’r cigydd (butcher?) lleol wedi dechrau siarad yn Gymraeg â fi! Dyw e ddim yn gwybod llawer o Gymraeg ond roedd e’n gallu dweud ‘bore da’ a.y.b. wrtha i’r dydd arall. Felly da iawn iddo fe!
Roedd doniol yn y ffordd. Pan roeddwn i yng Nghaliffornia, ro’n i wastad anghofio ac ateb ‘diolch’ i bobol yn lle ‘thank you’. Ac erbyn yr amser bod i’n gadael, roedd fy nai yn defnyddio ychydig o eiriau Cymraeg ac roedd fy nheulu’n cofio rhai geiriau bod nhw wedi dysgu ar eu hymweliad â Chymru.
Ar ôl goffa fy Mam, ro’n i’n siarad â’r perthnasau. Roedd pawb yn moyn gwrando ar Gymraeg. Felly, roedd hwyl ‘da fi achos bod i’n gallu dysgu Cymraeg i bobol newydd. Os gwella gyda gramadeg oeddwn i, byddwn i’n ystyried dysgu Cymraeg ar ôl i fi dderbyn fy ngradd. Dim ots – byddwn i’n hapus i ddysgu trwy gyfrwng y Gymraeg.
Ond i nawr, jyst dw i’n jyst balch i fod adref.
Adenydd Celtaidd 
James dw i a wedi cydio ar eich dolen chi o’ gwefan Cymraeg arall. Dw i newydd dweud eich bod chi’n ffodus iawn gallu dysgu Cymreag ‘da llawer o bobl yn lleol. Ble dwi’n byw, does dim siaradiwr arall o gwbl. Felly, manteisiwch pryd posibl.
Hwyl
S’mae James – neis cwrdd â thi. Ydw. Dw i’n lwcus iawn i fyw yn Abertawe.
Dw i’n deall – roeddwn yn yr un llong yng Nghaliffornia – does dim siaradwyr Cymraeg yn fy ardal yna. Dw i wedi dysgu yn fawr ers symudais yma’r fyddwn i ddim wedi bod gallu dysgu fel arall.