O’r diwedd, heddiw – ar ôl mwyaf nag wythnos o weithio yn nhŷ Mam ac yn ymladd gydag emosiynau cryf, roedd amser rhydd ‘da fi. Mae cymaint penderfyniadau bod rhaid bod gwneud! Ond nawr, dw i wedi agos gwneud yr holl ohonyn nhw. Felly, mae rhai gollyngdod ‘da fi a gaf i ymlacio tipyn bach.
Ond rhaid i fi ddweud, dw i’n colli Cymraeg a Chymru yn fawr! Mae’r iaith yn rhan fawr o’m bywyd bob dydd. Dw i arfer ysgrifennu negesau text yn Gymraeg, ysgrifennu e-bost yn Gymraeg a siarad â ffrindiau yn Gymraeg. Nawr mae popeth yn Saesneg. 
Roedd y tywydd yn fendigedig heddiw, am 88F. Felly penderfynais yrru i’r gorllewin o Sebastopol at Bae Bodega – ar lan y môr. Ar y ffordd, stopiais yn Occidental – mae pentref bach yn y mynydd – am hanner awr gyrru o yma.
Roeddwn i’n cerdded o gwmpas Occidental pan gwrddais ddyn a dweud ‘helo’ a dechreuodd siarad â fi am Whiskeytown (roeddwn i’n gwisgo crys-t o Whiskeytown). Dywedodd wrtha i fod artist o Occidental wedi symud i Whiskeytown ac roedd e’n gofyn a roeddwn i’n nabod hi. Wel, wrth gwrs, sa i – mae llawer o bobol yn yr ardal ‘na.
Dechreuwn ni siarad am Gymru. Roeddwn i’n sôn am fyw yng Nghymru. Yn fuan, gofynodd: “Have you mastered the language yet?”
Dw i’n credu bod e’n jocan. Sa i’n credu bod e’n erfyn yr ateb derbyniodd…..
‘Na ond dw i’n dysgu.’ atebais yn Gymraeg.
Wel, roedd e’n olwg sioc. Calonogais nawr – mae unrhywun sy’n barod gwrando ar yr iaith y Nefoedd, iawn? Iawn!
Parheais: “Ie. Dw i’n astudio Cymraeg yn y Brifysgol Abertawe.”
Ffodus, dw i’n gwybod y frawddeg ‘na dda iawn, felly gallaf siarad e yn gyflym trwy hynny swnio nodedig. 
Yna, roedd e’n moyn dysgu’r ffordd dweud rhywbeth yn Gymraeg. Felly dysgais “S’mae” a ‘bore da’ iddo fe. Roedd e’n hapus iawn, dywedon ni ‘hwyl’ ac es i lawr y ffordd i’r pentref Bodega a’r ty ysgol – y lle ble ffilmion nhw ‘The Birds‘.
Llawer o hwyl roedd hynny – roedd rhyw fath o thema adar ‘da agos popeth yn y siop anrheg. Yn cynnwys gafaelydd papur tŷ bach. Roedd brân yn eistedd ar bapur tŷ bach coch! Ble oedden nhw’n ffeindio papur tŷ bach coch, tybed?!
Gobeithio ysgrifennu wythnos nesaf ond sa i’n siŵr achos rhaid i fi weithio yn fy swydd hefyd – dim gwyliau, yn anffodus – efallai pan ddof yn ôl i Gymru – gawn ni weld. Yn y cyfamser, byddwn ni’n cael angladd Mam fore Iau. Sa i’n edrych ymlaen i hynny – hwyl derfynol.
Ond wastad, pan mae un drws yn cau, arall yn agor. Sa i’n credu’r byddai hi’n moyn ni i deimlo trist. Gwnawn wrth gwrs. Ond dw i’n credu, yn wir, y byddai hi’n moyn ni dathlu iddi hi achos nawr mae hi’n gyda’r person bod hi’n caru yr holl o’w bywyd – fy Nad. Maen nhw’n gyda’i gilydd yn ysbryd nawr ac yn fuan, byddan nhw’n nesaf i’i gilydd yn y fynwent hefyd. Dw i’n hapus i hynny achos bod i’n gwybod does dim byd arall y byddai hi’n moyn na fod gyda fe am byth.
Adenydd Celtaidd 